szorować się

См. также в других словарях:

• szorować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, szorowaćruję, szorowaćruje, szorowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} trąc, oczyszczać powierzchnię czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szorować podłogę, garnki, ręce, pięty, kolana.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• szorować — ndk IV, szorowaćruję, szorowaćrujesz, szorowaćruj, szorowaćował, szorowaćowany 1. «myć, oczyszczać przez tarcie, trzeć w celu umycia» Szorować garnki, podłogę. 2. «ocierać się, trzeć» Łódź szoruje o dno. 3. posp. «biec, uciekać» Szoruj stąd! …   Słownik języka polskiego

• pucować się – wypucować się — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} myć dokładnie własne ciało; szorować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie musisz się tak pucować, bo za chwilę wracamy do pracy. Wreszcie się porządnie wypucowałeś. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• doszorowywać się – doszorować się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} szorować samego siebie do osiągnięcia stanu czystości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Muszę się doszorować po tym sprzątaniu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• trzeć — ndk XI, trę, trzesz, trzyj, tarł, tarty 1. «naciskając przesuwać czymś po czymś, szorować po czymś, pocierać czymś o coś» Opony trą o asfalt. Trzeć ręką czoło. Trzeć ciało ręcznikiem. 2. «rozdrabniać coś na cząstki za pomocą tarki lub rozgniatać… …   Słownik języka polskiego

• pucować — ndk IV, pucowaćcuję, pucowaćcujesz, pucowaćcuj, pucowaćował, pucowaćowany pot. «czyścić, myć coś dokładnie; szorować, glansować» Pucować buty, podłogę, samochód. pucować się strona zwrotna czas. pucować Pucował się po pracy w polu. ‹niem.› …   Słownik języka polskiego